News 247 | Σημαίες Κοκκώνης, Μια οικογένεια... μια ιστορία

Στη βιοτεχνία της οικογένειας, μεταξύ του χώρου όπου “παρελαύνουν” οι σημαίες πριν στεγνώσουν τα χρώματα, και του γαζωτηρίου, όπου το φυσικό φως περνά ανάμεσα από τα φύλλα των δέντρων και τα στόρια, για να καταλήξει στη βελόνα της μηχανής, αποθεώνοντας το μπλε της ελληνικής σημαίας συναντηθήκαμε με το News 247. 

Το news 247 μας τιμά με μία δημοσίευση που μας συγκίνησε, θυμίζοντάς μας την αρχή αλλα και τον πυρήνα της δουλειάς μας!!! Ευχαριστούμε την Σοφία Κατσαρέλη και τον Νίκο Παλαιολόγο για την εύστοχη αυτή παρουσίαση της εταιρίας μας. Δυστυχώς το άρθρο δεν είναι πια διαθέσιμο στην ιστοσελίδα του NEWS 247.

Το όνομα Ηλίας Κοκκώνης είναι συνδεδεμένο με την ελληνική παράδοση. Από τη Σμύρνη του 1897 στην Αθήνα του σήμερα, η διαδρομή της οικογένειας μετράει τρεις αιώνες και τρεις γενιές.

Στη βιοτεχνία της οικογένειας, μεταξύ του χώρου όπου “παρελαύνουν” οι σημαίες πριν στεγνώσουν τα χρώματα, και του γαζωτηρίου, όπου το φυσικό φως περνά ανάμεσα από τα φύλλα των δέντρων και τα στόρια, για να καταλήξει στη βελόνα της μηχανής, αποθεώνοντας το μπλε της ελληνικής σημαίας, συναντήσαμε την κα Ελένη Κοκκώνη, την εγγονή του “πρωτομάστορα“ της γαλανόλευκης.

"ΙΔΡΥΣΑ ΤΗΝ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΤΟΝ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΑ ΑΙΩΝΑ"

Η επιχείρηση ιδρύθηκε στη Σμύρνη το 1897, από τον Ηλία Κοκκώνη. Το 1922, με την καταστροφή, η οικογένεια ήρθε στην Ελλάδα, όπου ξαναέστησε την επιχείρηση από την αρχή. Ο Ηλίας Κοκκώνης είχε εφτά παιδιά, από τα οποία τα πέντε ασχολήθηκαν με την επιχείρηση. Σήμερα, κανένας από αυτούς δεν είναι πια στη ζωή. Η τρίτη γενιά έχει αναλάβει πια τη δουλειά. “Στην επιχείρηση είμαστε τώρα εγώ, οι δύο αδελφές μου και μία ξαδέλφη μου”, είπε η κα Κοκκώνη.

“Ο Ηλίας Κοκκώνης ξεκίνησε με ομπρέλες. Οι σημαίες ήταν ένα πάρεργο, η κύρια κατασκευή τότε, ήταν οι ομπρέλες. Ο ίδιος ήταν πολύ δραστήριος άνθρωπος, ασχολιόταν και πολύ με τα κοινά, είχε πολύ χιούμορ. Ήταν ένας πολύ ωραίος άνθρωπος. Μάλιστα, ίδρυσε την εταιρεία το 1897 και συνήθιζε να λέει ‘ίδρυσα την εταιρεία τον παρελθόντα αιώνα‘. Και τώρα είναι τρεις αιώνες και τρεις γενιές“.

“Η δουλειά βέβαια ήταν δύσκολη στην αρχή, αλλά και μετά, με την καταστροφή, που ξεκίνησε από την αρχή με ένα μικρό μαγαζί. Μετά πήγε στη Στοά Αρσακείου, όπου βρίσκεται ακόμα, αν και λόγω της κρίσης μεταφερθήκαμε σε άλλο μικρότερο”.

"ΤΩΡΑ ΕΧΟΥΜΕ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΕΘΝΙΚΑ ΠΗΓΑΙΝΟΥΝ ΠΙΣΩ"

“Παλιότερα, φτιάχναμε κι όλα τα προσκοπικά είδη, από τις σημαίες μέχρι τα ρούχα τους. Τώρα, φτιάχνουμε σημαίες όλων των ειδών, κρατών, ομάδων, εκκλησιαστικές, διαφημιστικές, εταιρειών κι όλα τα είδη που πηγαίνουν μαζί με τις σημαίες, τα κοντάρια, τους ιστούς, τα λαβαράκια. Η παραγωγή είναι καθετοποιημένη, όλα τα φτιάχνουμε εδώ. Εισάγουμε το ύφασμα και από εκεί και πέρα όλη η δουλειά γίνεται εδώ”.

“Στην αγορά υπάρχουν το πολύ καμία δεκαριά εταιρείες που κάνουν την ίδια δουλειά. Μας έχει βέβαια επηρεάσει και η κρίση πάρα πολύ, γιατί οι Δήμοι, το κράτος, τα σχολεία, έχουν κόψει πολύ τους προϋπολογισμούς και δεν αγοράζουν πια σημαίες. Και οι διαφημιστικές σημαίες έχουν μειωθεί, γιατί και οι διαφημιστικές εταιρείες έχουν υποστεί κρίση”.

Οι πελάτες της επιχείρησης είναι κυρίως στην Ελλάδα, όμως έχουν παραγγελίες και από το εξωτερικό, από συλλόγους Ελλήνων, που ζητούν λάβαρα για τους συλλόγους τους.

“Στα σπίτια βέβαια, δεν βάζουν πολύ πια σημαίες, γιατί δεν είναι περίοδος εθνικής έξαρσης. Όταν υπάρχει τέτοια περίοδος, όπως για παράδειγμα όταν είχαμε το θέμα της Βεργίνας, για τρία με τέσσερα χρόνια, είχαμε πολύ μεγάλη κίνηση από ιδιώτες, που ήθελαν να βάλουν σημαία στο σπίτι τους. Τώρα έχουμε οικονομικά προβλήματα και τα εθνικά πηγαίνουν πίσω”.

ΠΩΣ ΦΤΙΑΧΝΕΤΑΙ ΜΙΑ ΣΗΜΑΙΑ

“Η σημαία φτιάχνεται και με τον παραδοσιακό τρόπο ακόμα, δηλαδή παίρνουμε το ύφασμα, κόβουμε λωρίδες, άσπρες λωρίδες, μπλε, ανάλογα με το χρώμα της σημαίας αν είναι ελληνική ή άλλου κράτους, τυπώνονται με μεταξοτυπία, δηλαδή μπαίνει στο πανί το χρώμα, αλλά και παραδοσιακά. αυτή τη στιγμή τις μεγάλες τις κάνουμε μεταξοτυπία, ενώ τις μικρές και τα λαβαράκια τα φτιάχνουμε ψηφιακά”.

“Μπορούμε να παραδώσουμε και αυθημερόν, είμαστε τρομερά γρήγοροι, αν και στην Ελλάδα έχουμε συνηθίσει να τα κάνουμε όλα τελευταία στιγμή. τώρα με τα ψηφιακά, δεν υπάρχει πια δύσκολη σημαία. Παλιότερα, οι σημαίες με τον παραδοσιακό τρόπο, αυτές που είχαν πολλά χρώματα ή πολλά κομματάκια ήταν πιο δύσκολες, αλλά τώρα, δεν υπάρχει δυσκολία”.

Στη βιοτεχνία εργάζονται 17 άτομα και στα άλλα δύο καταστήματα της οικογένειας, στη Στοά Αρσακείου και στο Χαλάνδρι, ακόμη 10.

Στη βιοτεχνία, στο Μενίδι, ράβονται σημαίες όλων των ειδών. Περισσότερο όμως, πουλάνε οι βυζαντινές, οι ελληνικές και οι σημαίες των κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ, ΒΑΜΜΕΝΕΣ ΣΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΓΑΛΑΝΟΛΕΥΚΗΣ

Η κα Κοκκώνη μοιράστηκε μαζί μας και κάποιες ιστορίες συγκινητικές, αλλά και παράξενες… 

“Θυμάμαι, κάποιος ήρθε μία φορά και μας έφερε μία σημαία, που είχε αγοράσει πριν από 50 χρόνια. Μας την έφερε, για να την κρατήσουμε και να την έχουμε στο αρχείο μας. Φυσικά, ήταν πολύ συγκινητικό”.

"Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ... ΑΡΚΕΤΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ"

Βέβαια, από τη δουλειά δεν λείπουν και τα παράξενα…

“Κάποια στιγμή, ένας πελάτης είχε έρθει και μας έλεγε ότι δεν του αρέσει το μπλε χρώμα στη σημαία. Αυτό δεν γίνεται, το χρώμα είναι ένα, είναι στάνταρ. Μία άλλη φορά, κάποιος μας είχε πει, ότι η ελληνική σημαία δεν έχει αρκετές γραμμές και θα έπρεπε, ίσως, να σκεφτούμε να βάλουμε κι άλλες…”

“Κι ένας άλλος, είχε κάνει τον δικό του συνδυασμό, σχεδιάζοντας στην ελληνική σημαία, τον σταυρό με τα αστεράκια της αμερικάνικης σημαίας και είχε ζητήσει από εμάς να του την φτιάξουμε, για να την πουλάει ως πατέντα… Είναι πολλά τα παράξενα που έχουμε ακούσει, ας πούμε κι ένας άλλος, μας είχε πει γιατί δεν έχει πάνω στην ελληνική σημαία έναν δικέφαλο…

”Περισσότερες πληροφορίες για την εταιρεία, τα προϊόντα και τα καταστήματα μπορείτε να βρείτε στην ιστοσελίδα της. 

Επιμέλεια: Σοφία Κατσαρέλη